Mijn verhaal begint als mijn vader (creool) besluit mij te verwekken bij mijn moeder (hindoestaans). In de periode dat ik werd geboren heerste er heel veel discriminatie tussen de bevolkingsgroepen in Suriname. Mijn vader overleed toen ik een paar maanden oud was en mijn moeder stond me, onder druk van haar sociale omgeving, af aan de familie van mijn vader. Ook van die zijde van de familie werd er gediscrimineerd maar men beschouwde het als een blaam voor de familienaam als ik zou worden geplaatst in een kindertehuis. Ik vroeg me al van jongs af waarom niemand van me hield en waarom ik zo behandeld werd. Ik werd namelijk de hele tijd afgesnauwd en moest veel werken. Ik heb in mijn jeugdjaren nooit kunnen ervaren hoe het aanvoelt als iemand zijn of haar armen om je heen sloeg omdat ik simpelweg nooit een knuffel heb gehad. Het voelde voor mij aan of ik alleen op de wereld was en dat niemand van me hield. ’s Nachts als ik in bed lag viel ik vaak huilend in slaap en wenste dat ik gewoon een vader en een moeder had die ook van mij hielden. Elk moment dat ik niet meer paste binnen de gezinsconstructie moest ik mijn koffers pakken en verhuizen van de ene oom naar de andere tante.
Al op jonge leeftijd wilde ik er graag bij horen en ontdekte ik dat door klasgenootjes te pesten er kinderen waren die om me lachten. Op die manier ontwikkelde ik dus een pest gedrag en maakte vaak grappen ten koste van anderen. Omstreeks mijn 15e maakte ik kennis met marihuana en dat veranderde mijn leven enigszins. Waar ik mij gedwee opstelde voorheen, ná mijn kennismaking met marihuana veranderde dat. Omdat ik had ontdekt dat door high te worden ik mijn eigen wereld kon creëren werd ik ook opstandiger. Door high te worden kon ik vluchten uit de realiteit waar niemand van me hield. Op ongeveer mijn 19e vertrok ik van huis en ging bij vrienden inwonen. Ik voelde mij geaccepteerd en geliefd. Na een tijd begon ik drugs te verkopen en al gauw begon ik ook te gebruiken.
Ik was nog steeds eenzaam van binnen en het gevoel van alleen zijn werd steeds erger. Mijn gebruik werd steeds meer en toch duurde het ongeveer acht jaren vóór ik door had dat ik verslaafd was. Na een tijd begon ik kleine diefstallen te plegen. Al gauw kwam ik in aanraking met de justitie en ik ging voor 3 maanden de cel in. Ik kwam er na de eerste keer nog 3 keer. Ik heb me een paar keer laten opnemen in een opvangcentrum voor drugsverslaafden maar het na een paar maanden kreeg ik weer te maken met terugvallen. Ik probeerde naast mijn drugsverslaving een normaal sociaal leven op te bouwen maar dat was heel moeilijk. Ik heb verschillende soorten beroepen uitgeoefend namelijk visser, jager, houtkapper, landbouwer, tourgids, vakantiepark beheerder, bouwvakker, veehouder, bartender, kelner en taxichauffeur geweest. Elke keer als mijn drugsgebruik overmatig werd stopte ik met werken en ging ergens anders heen. Ik was constant op vlucht voor mijn gebruik maar meer voor mezelf. Ik kon het leeg gevoel van binnen niet plaatsen en vooral niet mee omgaan. Ik begon dus die opvulling te zoeken in seks en vrouwen. Ik hield totaal geen rekening met de gevoelens van anderen. Dit was ook weer een teken van het niet kennen van de sociale regels wat weer een gevolg was van mijn gedragsproblematiek. In al die keren dat ik terugviel en daarna weer de draad oppikte merkte ik ook hoeveel energie mij dat kostte. Ik ben soms radeloos en huilend in slaap gevallen ná een dag van drugsgebruik, waar ik weer al mijn geld had opgemaakt. In mijn piek van drugsgebruik leefde ik op straat en had als kleding alleen wat ik aan had op dat moment. Door het gebrek aan ondersteuning en goede begeleiding heb ik door steeds mijn hoofd te stoten op de harde manier geleerd hoe het niet moet.
Na een periode van ongeveer 5 jaar clean zijn raakte ik door de stress weer aan de drugs en begon berovingen te plegen. Bij één van die gelegenheden raakte ik zo in de war dat ik 4 mensen het ziekenhuis in heb gestoken. ik kreeg een gevangenisstraf van anderhalf jaar en heb die tijd doorgebracht in een penitentiaire inrichting. Tijdens mijn gevangenisstraf heb ik veel nagedacht over het verloop van mijn leven en hoe ik het anders zou willen doen. Na een Ik kwam na mijn detentie zonder geld, inkomen en onderdak weer terecht bij vrienden. Ik had me voorgenomen om mijn leven anders te leiden maar het werd heel moeilijk. Ik kon geen baan vinden vanwege mijn strafblad en had ook veel te maken met stigmatisering vanuit de samenleving.
Uiteindelijk begon ik als taxichauffeur te werken waar ik in 2013 de persoon tegenkwam die een omslag teweegbracht in mijn leven. Manon, zoals mijn huidige vrouw heet, was voor een stage periode van 3 maanden in Suriname. We raakten in gesprek en ik merkte op hoe oprecht Manon naar mij luisterde. Dat was een teken voor mij dat iemand geïnteresseerd was in mij en aandacht voor mij had. Na goed te hebben overwogen besloot we een relatie aan te gaan. Ná 3 maanden ging Manon terug naar Nederland en ik kreeg in de eerste week dat ze weg was een terugval. Ik belde haar en vertelde over mijn gebruik en haar reactie was helemaal niet had ik had verwacht. Ze zei tegen mij om niet meer uit huis te gaan en dat ze naar me toe kwam. Ze was er binnen 24 uur. Dat heeft zo een onvoorstelbaar grote indruk op me gemaakt. Voor het eerst in mijn leven heeft iemand voor mij gekozen en bewezen dat zij van me houdt. Ik was dus niet alleen op de wereld. Op dat moment kwam er ook een soort verlichting over me heen. Ik heb besloten om minder egoïstisch te zijn en te stoppen met drugs. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan maar met de ondersteuning van mijn vriendin en de wetenschap dat er tenminste 1 persoon was op de wereld die van me hield lukte het wel. Na een jaar besloten we te trouwen en op 30 oktober 2014 trad ik in Nijmegen in het huwelijk. Na een paar maanden kwamen we tot de conclusie dat het beter was om te immigreren naar Nederland. In februari 2016 kwamen we wonen in Eindhoven. Ik besloot mijn ervaringskennis te ontwikkelen om die te kunnen inzetten om anderen te ondersteunen. Ik begon als vrijwilliger bij Groeirijk van de GGzE. Ik kwam daarna terecht bij Novadic-Kentron waar de cursus Herstellen doe je zelf heb gevolgd , die ik na een tijdje ook zelf mocht verzorgen in Vught (Novadic-Kentron). In september 2016 begon ik als vrijwilliger in dienst bij Markieza en heb daar Werken met eigen ervaring gevolgd en de TOED. Deze cursussen hebben mij veel inzichten gegeven met betrekking tot herstel.
Wat ik heb meegemaakt mijn hele leven lang heeft mij een sterke persoonlijkheid gegeven die zowel positieve als negatieve gevolgen hebben in mijn relatie tot andere mensen. Nu ik van mijn verslaving af ben is het nu dus belangrijk dat ik aan mijn persoonlijkheid ga werken. Ik zie mezelf nog steeds vaak genoeg als minder dan anderen en het aangaan van sociale contacten is ook niet aan mij besteedt. Ik hoop door mezelf verder te ontwikkelen beter in staat te zijn om anderen te helpen die ook te kampen hebben met een kwetsbaarheid.